English
merila112001 guestbook (243) Sign guestbook
ﺷﺐﯾﻠﺪﺍﺳﺖ؛ ﺷﺒﻰﮐﻪ ﺩﺭﺁﻥ ﺍﻧﺎﺭﻣﺤﺒﺖ ﺩﺍﻧﻪ
ﻣﻰﺷﻮﺩﻭﺳﺮﺧﻰﻋﺸﻖﻭﻋﺎﻃﻔﻪ،ﻧﺜﺎﺭ
ﮐﺎﺳﻪﻫﺎﻯﻟﺒﺮﯾﺰ ﺍﺯﺷﻮﻕﻣﺎ؛ ﺷﺒﻰﮐﻪ ﺩﺍﻏﻰ
ﻧﮕﺎﻩﻫﺎﻯﺯﯾﺒﺎﻯﺑﺰﺭﮒﺗﺮﻫﺎﺩﺭﭼﺸﻤﺎﻥ
ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﺍﻭﺝ ﻣﻰ ﮔﯿﺮﺩ ﻭ ﺑﺎﻻ ﻣﻰ ﺭﻭﺩ.شب یلدا مبارک
ﻣﻰﺷﻮﺩﻭﺳﺮﺧﻰﻋﺸﻖﻭﻋﺎﻃﻔﻪ،ﻧﺜﺎﺭ
ﮐﺎﺳﻪﻫﺎﻯﻟﺒﺮﯾﺰ ﺍﺯﺷﻮﻕﻣﺎ؛ ﺷﺒﻰﮐﻪ ﺩﺍﻏﻰ
ﻧﮕﺎﻩﻫﺎﻯﺯﯾﺒﺎﻯﺑﺰﺭﮒﺗﺮﻫﺎﺩﺭﭼﺸﻤﺎﻥ
ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﺍﻭﺝ ﻣﻰ ﮔﯿﺮﺩ ﻭ ﺑﺎﻻ ﻣﻰ ﺭﻭﺩ.شب یلدا مبارک
bavar nakon tanhaei@ ra
....................##....................
hendevaney royahayetan shirin
anar movafaghiy@hayetan por daneh
pesteye khateratetan khandan
gheseye zendegitan khosh & omretan chon yalda boland
baad
**yalda pishapish mobarak**
....................##....................
hendevaney royahayetan shirin
anar movafaghiy@hayetan por daneh
pesteye khateratetan khandan
gheseye zendegitan khosh & omretan chon yalda boland
baad
**yalda pishapish mobarak**
اﺑﺘﺪﺍﻱ ﺁﺷﻨﺎییت
ﺷﺪﻡ ﺟﺎﺩﻭﻱ ﻣﻮﺝ ﭼﺸﻤﻬﺎﻳﺖ
ﺗﻮ ﺭﻓﺘﻲ ﻭ ﮔﺬﺷﺘﻲ ﻣﺜﻞ ﺑﺎﺭﺍﻥ
ﻭ ﻣﻦ ﺩﺳﺘﻲ ﺗﻜﺎﻥ ﺩﺍﺩﻡ ﺑﺮﺍﻳﺖ
ﺗﻮ ﻳﺎﺩﺕ ﻧﻴﺴﺖ ﺁﻧﺠﺎ
ﺍﻭﻟﺶ ﺑﻮﺩ
ﻫﻤﺎﻥ ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ
ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻳﻢ
ﻫﻤﺎﻥ ﻟﺤﻈﻪ ﺳﭙﺮﺩﻡ
ﻫﺴﺘﻲ ﺍﻡ ﺭﺍ
ﺑﻪ ﺷﻬﺮ ﺑﻲ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺳﺖ
ﻫﺎﻳﺖ
ﺗﻮ ﺭﻓﺘﻲ ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﻣﺜﻞ ﻫﻤﻴﺸﻪ
ﻣﻦ ﻭ ﻳﺎﺩ ﺗﻮ ﺑﺎ ﻫﻢ ﮔﺮﻳﻪ ﻛﺮﺩﻳﻢ
ﺗﻮ ﻧﺎﭼﺎﺭﻱ ﺑﺮﺍﻱ ﺭﻓﺘﻦ ﻭﻣﻦ
ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺗﺸﻨﻪ ﻱ ﺷﻬﺪ ﺻﺪﺍﻳﺖ
ﺷﺐ ﻭ ﻣﻬﺘﺎﺏ ﻭ ﺍﺷﻚ ﻭ
ﻳﺎﺱ ﻭ ﮔﻠﺪﺍﻥ
ﻫﻤﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺳﻼﻣﺖ ﻣﻲ
ﺭﺳﺎﻧﻨﺪ
ﻫﻮﺍﻱ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺩﻳﺪﻩ ﺍﺑﺮﻱ
ﺍﺳﺖ
ﻫﻮﺍﻱ ﻛﻮﭼﻪ ﻏﺮﻕ ﺭﺩ
ﭘﺎﻳﺖ
ﺍﮔﺮ ﻣﻲ ﻣﺎﻧﺪﻱ ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﺒﻮﺩﻡ
ﻋﺮﻭﺱ ﺁﺭﺯﻭ ﺧﻮﺷﺒﺨﺖ ﻣﻲ ﺷﺪ
ﻭ ﻓﻜﺮﺵ ﺭﺍ ﺑﻜﻦ ﭼﻪ ﻟﺬﺗﻲ ﺩﺍﺷﺖ
ﺷﻜﻔﺘﻦ ﺭﻭﻱ ﺑﺎﻍ ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎﻳﺖ
ﻛﺘﺎﺏ ﺯﻧﺪﮔﻲ ﻳﻚ ﻗﺼﻪ
ﺩﺍﺭﺩ
ﻭ ﺗﻮ ﺁﻥ ﻣﺎﺟﺮﺍﻱ ﺑﻲ
ﻧﻈﻴﺮﻱ
ﻭ ﺣﺎﻻ ﻗﺼﻪ ﻱ ﻣﻦ ﻏﺼﻪ
ﻱ ﺗﻮﺳﺖ
ﻭ ﺷﺎﻳﺪ ﻏﺼﻪ ﻱ ﻣﻦ
ﻣﺎﺟﺮﺍﻳﺖ
ﺳﻔﺮ ﻛﺮﺩﻥ ﺑﻪ ﺷﻬﺮ ﺩﻳﺪﮔﺎﻧﺖ
ﺑﻪ ﺟﺎﻥ ﺷﻤﻌﺪﺍﻧﻲ ﻛﺎﺭ ﻣﻦ ﻧﻴﺴﺖ
ﻓﻘﻂ ﻟﻄﻔﻲ ﻛﻦ ﻭ ﺩﻝ ﺭﺍ ﺑﻴﻨﺪﺍﺯ
ﺑﻪ ﺭﺳﻢ ﻳﺎﺩﮔﺎﺭﻱ ﺯﻳﺮ ﭘﺎﻳﺖ
ﺷﺒﻲ ﭘﺮﺳﻴﺪﻡ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ
ﻫﺴﺘﻲ ﺍﻡ ﭼﻴﺴﺖ
ﺑﺠﺰ ﺍﺷﻚ ﻭ ﻧﻴﺎﺯ ﻭ ﻳﺎﺩ ﻭ
ﺗﻘﺪﻳﺮ
ﻭ ﺣﺎﻻ ﺑﺎ ﺻﺪﺍﻗﺖ ﻣﻲ
ﻧﻮﻳﺴﻢ
ﻫﻤﻴﻦ ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻣﻦ
ﺩﺍﺭﻡ ﻓﺪﺍﻳﺖ
ﺩﻋﺎﻳﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﺧﻮﺷﺒﺨﺖ ﺑﺎﺷﻲ
ﺗﻮ ﻫﻢ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮﺍﻱ ﺧﻮﺩ ﺩﻋﺎ ﻛﻦ
ﺍﻟﻬﻲ ﮔﻞ ﻛﻨﺪ ﺩﺭ ﺁﺳﻤﺎﻧﻬﺎ
ﺧﻠﻮﺹ ﻏﻨﭽﻪ ﺳﺮﺥ ﺩﻋﺎﻱ
ﯾﻪ ﺩﻝ ﺩﺍﺭﻡ ﺧﺪﺍ ﺩﺍﺭﻩ ﺯﻣﯿﻦ ﺩﺍﺭﻩ
ﺷﺪﻡ ﺟﺎﺩﻭﻱ ﻣﻮﺝ ﭼﺸﻤﻬﺎﻳﺖ
ﺗﻮ ﺭﻓﺘﻲ ﻭ ﮔﺬﺷﺘﻲ ﻣﺜﻞ ﺑﺎﺭﺍﻥ
ﻭ ﻣﻦ ﺩﺳﺘﻲ ﺗﻜﺎﻥ ﺩﺍﺩﻡ ﺑﺮﺍﻳﺖ
ﺗﻮ ﻳﺎﺩﺕ ﻧﻴﺴﺖ ﺁﻧﺠﺎ
ﺍﻭﻟﺶ ﺑﻮﺩ
ﻫﻤﺎﻥ ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ
ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻳﻢ
ﻫﻤﺎﻥ ﻟﺤﻈﻪ ﺳﭙﺮﺩﻡ
ﻫﺴﺘﻲ ﺍﻡ ﺭﺍ
ﺑﻪ ﺷﻬﺮ ﺑﻲ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺳﺖ
ﻫﺎﻳﺖ
ﺗﻮ ﺭﻓﺘﻲ ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﻣﺜﻞ ﻫﻤﻴﺸﻪ
ﻣﻦ ﻭ ﻳﺎﺩ ﺗﻮ ﺑﺎ ﻫﻢ ﮔﺮﻳﻪ ﻛﺮﺩﻳﻢ
ﺗﻮ ﻧﺎﭼﺎﺭﻱ ﺑﺮﺍﻱ ﺭﻓﺘﻦ ﻭﻣﻦ
ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺗﺸﻨﻪ ﻱ ﺷﻬﺪ ﺻﺪﺍﻳﺖ
ﺷﺐ ﻭ ﻣﻬﺘﺎﺏ ﻭ ﺍﺷﻚ ﻭ
ﻳﺎﺱ ﻭ ﮔﻠﺪﺍﻥ
ﻫﻤﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺳﻼﻣﺖ ﻣﻲ
ﺭﺳﺎﻧﻨﺪ
ﻫﻮﺍﻱ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺩﻳﺪﻩ ﺍﺑﺮﻱ
ﺍﺳﺖ
ﻫﻮﺍﻱ ﻛﻮﭼﻪ ﻏﺮﻕ ﺭﺩ
ﭘﺎﻳﺖ
ﺍﮔﺮ ﻣﻲ ﻣﺎﻧﺪﻱ ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﺒﻮﺩﻡ
ﻋﺮﻭﺱ ﺁﺭﺯﻭ ﺧﻮﺷﺒﺨﺖ ﻣﻲ ﺷﺪ
ﻭ ﻓﻜﺮﺵ ﺭﺍ ﺑﻜﻦ ﭼﻪ ﻟﺬﺗﻲ ﺩﺍﺷﺖ
ﺷﻜﻔﺘﻦ ﺭﻭﻱ ﺑﺎﻍ ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎﻳﺖ
ﻛﺘﺎﺏ ﺯﻧﺪﮔﻲ ﻳﻚ ﻗﺼﻪ
ﺩﺍﺭﺩ
ﻭ ﺗﻮ ﺁﻥ ﻣﺎﺟﺮﺍﻱ ﺑﻲ
ﻧﻈﻴﺮﻱ
ﻭ ﺣﺎﻻ ﻗﺼﻪ ﻱ ﻣﻦ ﻏﺼﻪ
ﻱ ﺗﻮﺳﺖ
ﻭ ﺷﺎﻳﺪ ﻏﺼﻪ ﻱ ﻣﻦ
ﻣﺎﺟﺮﺍﻳﺖ
ﺳﻔﺮ ﻛﺮﺩﻥ ﺑﻪ ﺷﻬﺮ ﺩﻳﺪﮔﺎﻧﺖ
ﺑﻪ ﺟﺎﻥ ﺷﻤﻌﺪﺍﻧﻲ ﻛﺎﺭ ﻣﻦ ﻧﻴﺴﺖ
ﻓﻘﻂ ﻟﻄﻔﻲ ﻛﻦ ﻭ ﺩﻝ ﺭﺍ ﺑﻴﻨﺪﺍﺯ
ﺑﻪ ﺭﺳﻢ ﻳﺎﺩﮔﺎﺭﻱ ﺯﻳﺮ ﭘﺎﻳﺖ
ﺷﺒﻲ ﭘﺮﺳﻴﺪﻡ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ
ﻫﺴﺘﻲ ﺍﻡ ﭼﻴﺴﺖ
ﺑﺠﺰ ﺍﺷﻚ ﻭ ﻧﻴﺎﺯ ﻭ ﻳﺎﺩ ﻭ
ﺗﻘﺪﻳﺮ
ﻭ ﺣﺎﻻ ﺑﺎ ﺻﺪﺍﻗﺖ ﻣﻲ
ﻧﻮﻳﺴﻢ
ﻫﻤﻴﻦ ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻣﻦ
ﺩﺍﺭﻡ ﻓﺪﺍﻳﺖ
ﺩﻋﺎﻳﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﺧﻮﺷﺒﺨﺖ ﺑﺎﺷﻲ
ﺗﻮ ﻫﻢ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮﺍﻱ ﺧﻮﺩ ﺩﻋﺎ ﻛﻦ
ﺍﻟﻬﻲ ﮔﻞ ﻛﻨﺪ ﺩﺭ ﺁﺳﻤﺎﻧﻬﺎ
ﺧﻠﻮﺹ ﻏﻨﭽﻪ ﺳﺮﺥ ﺩﻋﺎﻱ
ﯾﻪ ﺩﻝ ﺩﺍﺭﻡ ﺧﺪﺍ ﺩﺍﺭﻩ ﺯﻣﯿﻦ ﺩﺍﺭﻩ
ﻭَﻧُﻨَﺰِّﻝُ ﻣِﻦَ ﺍﻟْﻘُﺮْﺁﻥِ ﻣَﺎ ﻫُﻮَ ﺷِﻔَﺎﺀ ﻭَﺭَﺣْﻤَﺔٌ
ﻟِّﻠْﻤُﺆْﻣِﻨِﻴﻦَ ﻭَﻻَ ﻳَﺰِﻳﺪُ ﺍﻟﻈَّﺎﻟِﻤِﻴﻦَ ﺇَﻻَّ ﺧَﺴَﺎﺭًﺍ
ﻗﺮﺁﻥ ﺭﺍ ﻧﺎﺯﻝ ﻣﻴﻜﻨﻴﻢ ﻛﻪ ﺷﻔﺎ ﻭ ﺭﺣﻤﺖ ﺑﺮﺍﻱ
ﻣﺆ ﻣﻨﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺳﺘﻤﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺟﺰ ﺧﺴﺮﺍﻥ)ﻭ
ﺯﻳﺎﻥ(ﻧﻤﻲﺍﻓﺰﺍﻳﺪ.
QARIB: we sent down of the koran
that which is a healing and a mercy to
believers, but to the harmdoers it does
not increase them, except in loss
نازم آن آموزگاری را که در یک نصف روز / دانش‌آموزان عالم را همه دانا کند ابتدا قانون آزادی نویسد بر زمین / بعد از آن با خون هفتاد و دو تن امضا کند
ﻋﻠﻲ ﺍﻱ ﻫﻤﺎﻱ ﺭﺣﻤﺖ ﺗﻮ ﭼﻪ ﺁﻳﺘﻲ ﺧﺪﺍ ﺭﺍﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺎﺳﻮﺍ ﻓﮑﻨﺪﻱ ﻫﻤﻪ ﺳﺎﻳﻪﻱ ﻫﻤﺎ ﺭﺍﺩﻝ ﺍﮔﺮ ﺧﺪﺍﺷﻨﺎﺳﻲ ﻫﻤﻪ ﺩﺭ ﺭﺥ ﻋﻠﻲ ﺑﻴﻦﺑﻪ ﻋﻠﻲ ﺷﻨﺎﺧﺘﻢ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﻗﺴﻢ ﺧﺪﺍ ﺭﺍﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﻭ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﺛﺮ ﺍﺯ ﻓﻨﺎ ﻧﻤﺎﻧﺪﭼﻮ ﻋﻠﻲ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺳﺮ ﭼﺸﻤﻪﻱ ﺑﻘﺎ ﺭﺍﻣﮕﺮ ﺍﻱ ﺳﺤﺎﺏ ﺭﺣﻤﺖ ﺗﻮ ﺑﺒﺎﺭﻱ ﺍﺭﻧﻪ ﺩﻭﺯﺥﺑﻪ ﺷﺮﺍﺭ ﻗﻬﺮ ﺳﻮﺯﺩ ﻫﻤﻪ ﺟﺎﻥ ﻣﺎﺳﻮﺍ ﺭﺍﺑﺮﻭ ﺍﻱ ﮔﺪﺍﻱ ﻣﺴﮑﻴﻦ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪﻱ ﻋﻠﻲ ﺯﻥﮐﻪ ﻧﮕﻴﻦ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﻲ ﺩﻫﺪ ﺍﺯ ﮐﺮﻡ ﮔﺪﺍ ﺭﺍﺑﺠﺰ ﺍﺯ ﻋﻠﻲ ﮐﻪ ﮔﻮﻳﺪ ﺑﻪ ﭘﺴﺮ ﮐﻪ ﻗﺎﺗﻞ ﻣﻦﭼﻮ ﺍﺳﻴﺮ ﺗﺴﺖ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺑﻪ ﺍﺳﻴﺮ ﮐﻦ ﻣﺪﺍﺭﺍﺑﺠﺰ ﺍﺯ ﻋﻠﻲ ﮐﻪ ﺁﺭﺩ ﭘﺴﺮﻱ ﺍﺑﻮﺍﻟﻌﺠﺎﺋﺐﮐﻪ ﻋﻠﻢ ﮐﻨﺪ ﺑﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺷﻬﺪﺍﻱ ﮐﺮﺑﻼ ﺭﺍﭼﻮ ﺑﻪ ﺩﻭﺳﺖ ﻋﻬﺪ ﺑﻨﺪﺩ ﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﭘﺎﮐﺒﺎﺯﺍﻥﭼﻮ ﻋﻠﻲ ﮐﻪ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺴﺮ ﺑﺮﺩ ﻭﻓﺎ ﺭﺍﻧﻪ ﺧﺪﺍ ﺗﻮﺍﻧﻤﺶ ﺧﻮﺍﻧﺪ ﻧﻪ ﺑﺸﺮ ﺗﻮﺍﻧﻤﺶ ﮔﻔﺖﻣﺘﺤﻴﺮﻡ ﭼﻪ ﻧﺎﻣﻢ ﺷﻪ ﻣﻠﮏ ﻻﻓﺘﻲ ﺭﺍﺑﺪﻭ ﭼﺸﻢ ﺧﻮﻥ ﻓﺸﺎﻧﻢ ﻫﻠﻪ ﺍﻱ ﻧﺴﻴﻢ ﺭﺣﻤﺖﮐﻪ ﺯ ﮐﻮﻱ ﺍﻭ ﻏﺒﺎﺭﻱ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺁﺭ ﺗﻮﺗﻴﺎ ﺭﺍﺑﻪ ﺍﻣﻴﺪ ﺁﻥ ﮐﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺮﺳﺪ ﺑﻪ ﺧﺎﮎ ﭘﺎﻳﺖﭼﻪ ﭘﻴﺎﻣﻬﺎ ﺳﭙﺮﺩﻡ ﻫﻤﻪ ﺳﻮﺯ ﺩﻝ ﺻﺒﺎ ﺭﺍﭼﻮ ﺗﻮﻳﻲ ﻗﻀﺎﻱ ﮔﺮﺩﺍﻥ ﺑﻪ ﺩﻋﺎﻱ ﻣﺴﺘﻤﻨﺪﺍﻥﮐﻪ ﺯ ﺟﺎﻥ ﻣﺎ ﺑﮕﺮﺩﺍﻥ ﺭﻩ ﺁﻓﺖ ﻗﻀﺎ ﺭﺍﭼﻪ ﺯﻧﻢ ﭼﻮﻧﺎﻱ ﻫﺮﺩﻡ ﺯ ﻧﻮﺍﻱ ﺷﻮﻕ ﺍﻭ ﺩﻡﮐﻪ ﻟﺴﺎﻥ ﻏﻴﺐ ﺧﻮﺷﺘﺮ ﺑﻨﻮﺍﺯﺩ ﺍﻳﻦ ﻧﻮﺍ ﺭﺍ»ﻫﻤﻪ ﺷﺐ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﻴﺪﻡ ﮐﻪ ﻧﺴﻴﻢﺻﺒﺤﮕﺎﻫﻲﺑﻪ ﭘﻴﺎﻡ ﺁﺷﻨﺎﺋﻲ ﺑﻨﻮﺍﺯﺩ ﻭ ﺁﺷﻨﺎ ﺭﺍ«ﺯ ﻧﻮﺍﻱ ﻣﺮﻍ ﻳﺎ ﺣﻖ ﺑﺸﻨﻮ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﻝ ﺷﺐﻏﻢ ﺩﻝ ﺑﻪ ﺩﻭﺳﺖ ﮔﻔﺘﻦ ﭼﻪ ﺧﻮﺷﺴﺖﺷﻬﺮﻳﺎﺭﺍ
به خداحافظي تلخ تو سوگند، نشد
که
تو
رفتي و دلم ثانيه اي، بند نشد
لب
تو
ميوه ي ممنـوع ولي لبهـايم
هرچه از طعم لب سرخ
تو
دل کند، نشد
با چراغي همه جا گشتم و گشتم در شهر
هيچ کس، هيچ کس اينجا به
تو
مانند نشد
هر کسي در دل من جاي خودش را دارد
جانشين
تو
در اين سينه خداوند، نشد
خواستند از
تو
بگويند شبي
شاعرها
عاقبت با قلم شرم نوشتنـد؛ نشــد!
که
تو
رفتي و دلم ثانيه اي، بند نشد
لب
تو
ميوه ي ممنـوع ولي لبهـايم
هرچه از طعم لب سرخ
تو
دل کند، نشد
با چراغي همه جا گشتم و گشتم در شهر
هيچ کس، هيچ کس اينجا به
تو
مانند نشد
هر کسي در دل من جاي خودش را دارد
جانشين
تو
در اين سينه خداوند، نشد
خواستند از
تو
بگويند شبي
شاعرها
عاقبت با قلم شرم نوشتنـد؛ نشــد!
ﺑﻪ ﭘﯿﺶ ﭼﺸﻢ ﻣﻦ ﺗﺎﭼﺸﻢ ﯾﺎﺭﯼ ﻣﯿﻜﻨﺪﺩﺭﯾﺎﺳﺖ&ﭼﺮﺍﻍ ﺳﺎﺣﻞ ﺁﺳﻮﺩﮔﯿﻬﺎ ﺩﺭﺍﻓﻖﭘﯿﺪﺍﺳﺖ&ﻣﺮﺍ ﺁﻥ ﺩﻝ ﻛﻪ ﺑﺮﺩﺭﯾﺎ ﺯﻧﻢ ﻧﯿﺴﺖ&ﺯﭘﺎﺍﯾﻦ ﺑﻨﺪﺧﻮﻧﯿﻦ ﺑﺮﻛﻨﻢ ﻧﯿﺴت
ﺩﺧﺘﺮﯼ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺷﻮﻫﺮ ﺭﻓﺖ ﻭﻟﯽ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺑﺎ ﻣﺎﺩﺭﺷﻮﻫﺮﺵ ﮐﻨﺎﺭ ﺑﯿﺎﯾﺪ ﻭ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺟﺮﻭ ﺑﺤﺚ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ. ﻋﺎﻗﺒﺖ ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﺩﺧﺘﺮ ﻧﺰﺩ ﺩﺍﺭﻭﺳﺎﺯﯼ ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺖ ﺻﻤﯿﻤﯽ ﭘﺪﺭﺵ ﺑﻮﺩ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺗﻘﺎﺿﺎ ﮐﺮﺩ ﺗﺎ ﺳﻤﯽ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺑﺪﻫﺪ ﺗﺎ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﻣﺎﺩﺭ ﺷﻮﻫﺮﺵ ﺭﺍ ﺑﮑﺸﺪ! ﺩﺍﺭﻭﺳﺎﺯ ﮔﻔﺖ ﺍﮔﺮ ﺳﻢ ﺧﻄﺮﻧﺎﮐﯽ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺑﺪﻫﺪ ﻭ ﻣﺎﺩﺭ ﺷﻮﻫﺮﺵ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﻮﺩ،ﻫﻤﻪ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺷﮏ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﺮﺩ،ﭘﺲ ﻣﻌﺠﻮﻧﯽ ﺑﻪ ﺩﺧﺘﺮ ﺩﺍﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﻣﻘﺪﺍﺭﯼ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻏﺬﺍﯼ ﻣﺎﺩﺭ ﺷﻮﻫﺮ ﺑﺮﯾﺰﺩ ﺗﺎ ﺳﻢ ﻣﻌﺠﻮﻥ ﮐﻢ ﮐﻢ ﺩﺭ ﺍﻭ ﺍﺛﺮ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﮑﺸﺪ ﻭ ﺗﻮﺻﯿﻪ ﮐﺮﺩ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻣﺪﺕ ﺑﺎ ﻣﺎﺩﺭ ﺷﻮﻫﺮ ﻣﺪﺍﺭﺍ ﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﮐﺴﯽ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺷﮏ ﻧﮑﻨﺪ. ﺩﺧﺘﺮ ﻣﻌﺠﻮﻥ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﻭ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﻣﻘـﺪﺍﺭﯼ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻏـﺬﺍﯼ ﻣﺎﺩﺭ ﺷﻮﻫـﺮ ﻣﯽ ﺭﯾﺨﺖ ﻭ ﺑﺎ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻣﯽ ﺩﺍﺩ. ﻫﻔﺘﻪ ﻫﺎ ﮔﺬﺷﺖ ﻭ ﺑﺎ ﻣﻬﺮ ﻭ ﻣﺤﺒﺖ ﻋﺮﻭﺱ، ﺍﺧﻼﻕ ﻣﺎﺩﺭ ﺷﻮﻫﺮ ﻫﻢ ﺑﻬﺘﺮ ﻭ ﺑﻬﺘﺮ ﺷﺪ ﺗﺎ ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﺩﺧﺘﺮ ﻧﺰﺩ ﺩﺍﺭﻭﺳﺎﺯ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻭ ﮔﻔﺖ:ﺁﻗﺎﯼ ﺩﮐﺘﺮ ﻋﺰﯾﺰ،ﺩﯾﮕﺮ ﺍﺯ ﻣﺎﺩﺭ ﺷﻮﻫﺮﻡ ﻣﺘﻨﻔﺮ ﻧﯿﺴﺘﻢ.ﺣﺎﻻ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﺎﺩﺭﻡ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﻭ ﺩﯾﮕﺮ ﺩﻟﻢ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮐﻪ ﺑﻤﯿﺮﺩ،ﺧﻮﺍﻫﺶ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺩﺍﺭﻭﯼ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺪﻫﯿﺪ ﺗﺎ ﺳﻢ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﺪﻧﺶ ﺧﺎﺭﺝ ﮐﻨﺪ. ﺩﺍﺭﻭﺳﺎﺯ ﻟﺒﺨﻨﺪﯼ ﺯﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ:ﺩﺧﺘﺮﻡ،ﻧﮕﺮﺍﻥ ﻧﺒﺎﺵ.ﺁﻥ ﻣﻌﺠﻮﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺩﺍﺩﻡ ﺳﻢ ﻧﺒﻮﺩ ﺑﻠﮑﻪ ﺳﻢ ﺩﺭ ﺫﻫﻦ ﺧﻮﺩ ﺗﻮ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺣﺎﻻ ﺑﺎ ﻋﺸﻖ ﺑﻪ ﻣﺎﺩﺭ ﺷﻮﻫﺮﺕ ﺍﺯ ﺑﯿﻦ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ.
A hundred times every day i remind myself that my inner and outer life are bassed on the labours of other men, living and dead , and that i must exert myself in order to give in the same measure as i have received. Albert Eintein
ﻭﻗﺘﯽ ﺍﺯﺵ ﭘﺮﺳﯿﺪﻧﺪ ﭼﺮﺍ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﻧﮕﺎﺭﺷﺪﯼ؟ ﮔﻔﺖ:ﻣﻦ ﺍﺯ ﺑﭽﮕﯽ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﺭﺍﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻢ،ﭼﻮﻥ ﮐﻔﺶ ﻧﻮﯾﯽ ﮐﻪ ﭘﺪﺭﻡﻣﯽﺧﺮﯾﺪ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﯾﮏ ﺷﻤﺎﺭﻩ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮ ﺑﻮﺩ ﺗﺎﺑﺘﻮﺍﻧﻢ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻝ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﮐﻨﻢ.ﺳﺎﻝ ﺍﻭﻝ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺑﻮﺩﻡ،ﺩﺍﺧﻞ ﮐﻔﺸﻢﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﺑﮕﺬﺍﺭﻡ ﺗﺎ ﺍﺯ ﭘﺎﻫﺎﯾﻢ ﺩﺭ ﻧﯿﺎﯾﺪ ﻭ ﺳﺎﻝﺩﻭﻡ ﺍﺯ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻧﻤﯽﮐﺮﺩﻡ ﭼﻮﻥﮐﻔﺶ ﻗﺪ ﭘﺎﻫﺎﻡ ﺑﻮﺩ،ﺍﻣﺎ ﺳﺎﻝ ﺳﻮﻡﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪﻫﺎﯼ ﺧﯿﺲ ﺷﺪﻩ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻓﺸﺎﺭ ﺩﺍﺧﻞﮐﻔﺶ ﺟﺎﯼ ﻣﯽﺩﺍﺩﻡ ﺗﺎ ﺻﺒﺢ ﻓﺮﺩﺍ ﮐﻔﺶ ﺗﻨﮓﭘﺎﻫﺎﯾﻢ ﺭﺍ ﺍﺫﯾﺖ ﻧﮑﻨﺪ!-ﮐﺘﺎﺏ ﺁﯾﻨﻪﻫﺎ ﻫﻢ ﺩﺭﻭﻍ ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ/ﻣﺤﻤﺪﺍﺣﺘﺸﺎﻡ
ﺑﻨﻮﯾﺲ ﺑﺎﺑﺎ ﻣﺜﻞ ﻫﺮ ﺷﺐ ﻧﺎﻥ ﻧﺪﺍﺭﺩﺳﺎﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﯿﻦ ﺳﻔﺮﻩ ﻣﺎﻥ ﺍﯾﻤﺎﻥ ﻧﺪﺍﺭﺩﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮐﺒﺮﯼ ﺍﺑﺮﻫﺎ ﻫﻢﯾﺎ ﺳﯿﻞ ﻣﯽ ﺑﺎﺭﺩ ﻭ ﯾﺎ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻧﺪﺍﺭﺩﺑﺎﺑﺎ ﺍﻧﺎﺭ ﻭ ﺳﯿﺐ ﻭ ﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﯽ ﻧﻮﯾﺴﺪﺣﺘﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﻮﺍﻧﺪﻧﺶ ﺩﻧﺪﺍﻥ ﻧﺪﺍﺭﺩﺍﻧﮕﺎﺭ ﺑﺎﺑﺎ ﻫﻤﮑﻼﺱ ﺍﻭﻟﯽ ﻫﺎﺳﺖﻫﯽ ﻣﯽ ﻧﻮﯾﺴﺪ ﺍﯾﻦ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺁﻥ ﻧﺪﺍﺭﺩﺑﻨﻮﯾﺲ ﮐﯽ ﺁﻥ ﻣﺮﺩ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻣﯽ ﺁﯾﺪﺍﯾﻦ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺧﯿﺴﻤﺎﻥ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﻧﺪﺍﺭﺩﺍﯾﻤﺎﻥ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﮔﻮﺵ ﮐﻦ ﻧﻘﻄﻪ ﺳﺮ ﺧﻂﺑﻨﻮﯾﺲ ﺑﺎﺑﺎ ﻣﺜﻞ ﻫﺮﺷﺐ ﻧﺎﻥ ﻧﺪﺍﺭﺩ
ما همه نادریم / یاسمین آتشی
خورشید در میانه آسمان بودکه سپاهیان نادرشاه افشار وارد دهلی شدند به پادشاه ایران زمین گفتند اجازه می دهید وارد قصر پادشاه هند محمد گورکانی شویم ؟
نادرشاه گفت اینجا نیامده ایم پی تخت و تاج ، بگردید و مزدوران اشرف افغان را بیابید .
هشتصد مزدور اشرف ، که بیست سال ایران را ویران ساخته بودند را گرفتند . نادر رو به آنها کرد و گفت : چگونه بیست سال در ایرا ن خون ریختید و به ناموس کسی رحم نکردید ؟ ! آیا فکر نمی کردید روزی به این درد گرفتار آیید ؟
مزدوری گفت می پنداشتیم همه مردان ایران ، شاه سلطان حسین هستند و ما همواره با مشتی ترسوی صفوی روبروییم.
از میان سپاه ایران فریادی برخواست که ما همه نادریم ! و مردان سپاه بارها این سخن را از ته حنجره فریاد کشیدند . " ما همه نادریم "
و به سخن ارد بزرگ : کشوری که دارای پیشوایی بی باک است همه مردمش قهرمان و دلیر می شوند .
اگر خوب گوش هایمان را تیز کنیم فریاد های سربازان ایران را باز هم می شنویم " ما همه نادریم "
خورشید در میانه آسمان بودکه سپاهیان نادرشاه افشار وارد دهلی شدند به پادشاه ایران زمین گفتند اجازه می دهید وارد قصر پادشاه هند محمد گورکانی شویم ؟
نادرشاه گفت اینجا نیامده ایم پی تخت و تاج ، بگردید و مزدوران اشرف افغان را بیابید .
هشتصد مزدور اشرف ، که بیست سال ایران را ویران ساخته بودند را گرفتند . نادر رو به آنها کرد و گفت : چگونه بیست سال در ایرا ن خون ریختید و به ناموس کسی رحم نکردید ؟ ! آیا فکر نمی کردید روزی به این درد گرفتار آیید ؟
مزدوری گفت می پنداشتیم همه مردان ایران ، شاه سلطان حسین هستند و ما همواره با مشتی ترسوی صفوی روبروییم.
از میان سپاه ایران فریادی برخواست که ما همه نادریم ! و مردان سپاه بارها این سخن را از ته حنجره فریاد کشیدند . " ما همه نادریم "
و به سخن ارد بزرگ : کشوری که دارای پیشوایی بی باک است همه مردمش قهرمان و دلیر می شوند .
اگر خوب گوش هایمان را تیز کنیم فریاد های سربازان ایران را باز هم می شنویم " ما همه نادریم "
ﺭﻭﺯﻯ ﯾﮏ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍﺑﻪ ﻣﺒﺎﺣﺜﻪ ﻃﻠﺒﯿﺪ.ﺍﻭ ﺩﺭ ﮐﻤﺎﻝ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﺑﻪ ﻧﻔﺲﺍﺯ ﺩﺍﻧﺸﺠﻮﯾﺎﻧﺶ ﭘﺮﺳﯿﺪ:ﺁﯾﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﻤﻪﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﺭﺍ ﺁﻓﺮﯾﺪﻩ ﺍﺳﺖ؟ﯾﮑﻰ ﺍﺯ ﺩﺍﻧﺸﺠﻮﯾﺎﻥ ﺑﺎ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩ:ﺑﻠﻪ.ﺍﺳﺘﺎﺩ ﭘﺮﺳﯿﺪ:ﻫﺮ ﻣﻮﺟﻮﺩﻯ ﺭﺍ؟ﺩﺍﻧﺸﺠﻮ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩ:ﺑﻠﻪ ﻫﺮ ﺁﻥ ﭼﻪ ﺭﺍ ﮐﻪﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ.ﺍﺳﺘﺎﺩ ﮔﻔﺖ:ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﺍﯾﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﮐﻪﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺷﯿﻄﺎﻥ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺁﻓﺮﯾﺪﻩ،ﺩﺭﺳﺖ ﺍﺳﺖ.ﭼﺮﺍ ﮐﻪ ﺷﯿﻄﺎﻥ ﻫﻢ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ.ﺩﺍﻧﺸﺠﻮ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺖ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﭘﺮﺳﺶ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﻫﺪﻭ ﺳﺎﮐﺖ ﻣﺎﻧﺪ.ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺘﻰ ﺣﺎﮐﻰ ﺍﺯ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺧﺸﻨﻮﺩﻯﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﺍﯾﻦ ﻃﻮﺭ ﺍﻧﺪﯾﺸﯿﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﺭ ﺩﯾﮕﺮﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﯾﻤﺎﻥ ﻭ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩﺍﺕﻣﺬﻫﺒﻰ ﭼﯿﺰﻯ ﺟﺰ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﻧﯿﺴﺖ.ﺩﺭ ﻫﻤﯿﻦ ﺣﺎﻝ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺩﺍﻧﺸﺠﻮﻯ ﺩﯾﮕﺮﻯﺩﺳﺖ ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮﺩ ﻭ ﭘﺮﺳﯿﺪ:ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺁﯾﺎ ﺳﺮﻣﺎ ﻭﺟﻮﺩﺩﺍﺭﺩ؟ﺍﺳﺘﺎﺩ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩ:ﺍﻟﺒﺘﻪ ﮐﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ.ﺁﯾﺎ ﺗﻮ ﺗﺎﺑﻪ ﺣﺎﻝ ﺳﺮﻣﺎ ﺭﺍ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻧﮑﺮﺩﻯ؟ﺩﺍﻧﺸﺠﻮ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩ:ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺩﺭﻭﺍﻗﻊ ﺳﺮﻣﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﺑﺮ ﭘﺎﯾﻪ ﻧﺘﺎﯾﺞﺩﺳﺘﺎﻭﺭﺩﻫﺎﻯ ﺩﺍﻧﺶ ﻓﯿﺰﯾﮏ،ﺳﺮﻣﺎ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊﻋﺒﺎﺭﺕ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﻓﻘﺪﺍﻥ ﮐﺎﻣﻞ ﯾﺎ ﻏﯿﺒﺖ ﮐﻠﻰﮔﺮﻣﺎ.ﯾﮏ ﺷﻰﺀ ﺭﺍ ﺗﻨﻬﺎ ﺯﻣﺎﻧﻰ ﻣﻰﺗﻮﺍﻥ ﻣﻮﺭﺩﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﺍﻧﺮﮊﻯ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺳﺎﻃﻊ ﮐﻨﺪﻭ ﺍﻧﺮﮊﻯ ﻫﺮ ﺟﺴﻢ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﮔﺮﻣﺎ ﺳﺎﻃﻊﻣﻰﺷﻮﺩ.ﺑﺪﻭﻥ ﮔﺮﻣﺎ ﺍﺷﯿﺎﺀ ﺳﺎﮐﻦ ﻭ ﻓﺎﻗﺪﻧﯿﺮﻭﻯ ﺟﻨﺒﺶ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﻧﻤﻰﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﻭﺍﮐﻨﺶ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﻫﻨﺪ.ﺍﻣﺎ ﺳﺮﻣﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻣﺎ ﺧﻮﺩ ﻭﺍﮊﻩ ﺳﺮﻣﺎ ﺭﺍ ﺍﺑﺪﺍﻉ ﮐﺮﺩﻩﺍﯾﻢ ﺗﺎ ﭘﺪﯾﺪﻩﻓﻘﺪﺍﻥ ﮔﺮﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﮐﻤﮏ ﺁﻥ ﺗﻮﺻﯿﻒ ﮐﻨﯿﻢ.ﺩﺍﻧﺸﺠﻮ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﭘﺮﺳﯿﺪ:ﺗﺎﺭﯾﮑﻰ ﭼﻄﻮﺭﺍﺳﺘﺎﺩ؟ ﺁﯾﺎ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺷﻤﺎ ﺗﺎﺭﯾﮑﻰ ﻫﻢ ﻭﺟﻮﺩﺩﺍﺭﺩ؟ﺍﺳﺘﺎﺩ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩ:ﺍﻟﺒﺘﻪ ﮐﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ.ﺩﺍﻧﺸﺠﻮ ﺑﺎﺯ ﮔﻔﺖ:ﺷﻤﺎ ﺑﺎﺯﻫﻢ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩﻣﻰﮐﻨﯿﺪ ﺍﺳﺘﺎﺩ.ﺗﺎﺭﯾﮑﻰ ﻧﯿﺰ ﭼﯿﺰﻯ ﺟﺰ ﻓﻘﺪﺍﻥﮐﺎﻣﻞ ﻧﻮﺭ ﻭ ﺭﻭﺷﻨﺎﯾﻰ ﻧﯿﺴﺖ.ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﻓﯿﺰﯾﮑﻰﻣﻰﺗﻮﺍﻥ ﻧﻮﺭ ﻭ ﺭﻭﺷﻨﺎﯾﻰ ﺭﺍ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩ ﺍﻣﺎ ﺗﺎﺭﯾﮑﻰ ﺭﺍ ﺧﯿﺮ.ﺍﮔﺮ ﻧﻮﺭ ﺭﺍ ﺍﺯﻣﻨﺸﻮﺭ ﻋﺒﻮﺭ ﺩﻫﯿﻢ،ﺭﻧﮓﻫﺎﻯ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻧﻰﺑﺮﺍﺳﺎﺱ ﻃﻮﻝ ﻣﻮﺝ ﺍﻣﻮﺍﺝ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﺍﺯ ﺁﻥﺧﺎﺭﺝ ﻣﻰﺷﻮﺩ.ﺗﺎﺭﯾﮑﻰ ﻧﯿﺰ ﻋﺒﺎﺭﺗﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪﻣﺎ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮﺻﯿﻒ ﺣﺎﻟﺖ ﻓﻘﺪﺍﻥ ﻧﻮﺭﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﻰﮐﻨﯿﻢ.ﺩﺭ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﺩﺍﻧﺸﺠﻮ ﺍﺯ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﭘﺮﺳﯿﺪ:ﺷﯿﻄﺎﻥﭼﻄﻮﺭ؟ ﺁﯾﺎ ﺷﯿﻄﺎﻥ ﻫﻢ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ؟ﺧﻮﺩ ﻭﻯ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩ:ﺷﯿﻄﺎﻥ ﻧﯿﺰ ﺑﺮ ﻏﯿﺒﺖﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﺩﻝ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﻭ ﺣﺎﻟﺖ ﺩﻭﺭﻯ ﺍﺯﻋﺸﻖ،ﺑﺨﺸﺶ ﻭ ﺍﯾﻤﺎﻥ ﺩﻻﻟﺖ ﺩﺍﺭﺩ.ﻋﺸﻖ ﻭﺍﯾﻤﺎﻥ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﻧﻮﺭ ﻭ ﺣﺮﺍﺭﺕ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﺍﯾﻦ ﺩﻭﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﻓﻘﺪﺍﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺷﯿﻄﺎﻥﻧﺎﻡ ﮔﺮﻓﺘﻪ.ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺭ ﻧﻮﺑﺖ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺣﺮﻓﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﮔﻔﺘﻦﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.ﻧﺎﻡ ﺍﯾﻦ ﺩﺍﻧﺸﺠﻮ ﺁﻟﺒﺮﺕ ﺍﯾﻨﺸﺘﯿﻦ ﺑﻮﺩ.
